E-BOOK PRZEKAZANY PRZEZ AUTORA

Najnowsza powieść jednego z moich ulubionych autorów to mieszanka gatunków. Bo i polical-fiction i science-fiction, i romans w jednym opakowaniu. Na linii Wisły biegnie granica pomiędzy Europejską Republiką Federalną a Królestwem Trojga Narodów. Podział nastąpił nagle (jak ongiś między NRD a RFN) i teraz mieszkańcy obu brzegów muszą przy przemieszczaniu się przechodzić wszystkie graniczne procedury. Jednym znich jest niezły gitarzysta Przemek Wars, który przy okazji dorabia sobie szmuglem. Każda wizyta w Erfie to dla niego nadzieja na odnalezienie kobiety, którą spotkał przed podziałem i której nie potrafi zapomnieć...

Moje najulubieńsze z ulubionych. Perełki. Postanowiłam podzielić się z Wami tymi przeczytanymi w ostatnich dwóch latach i z przyczyn oczywistych tylko tymi, w których posiadaniu jestem. Jak widać, różnią się gatunkowo, ale czytam wszystko, gdyż zdążyłam się już przekonać, że nie przynależność do określonego tematu, czy gatunku decyduje o tym, że książka mi się podoba. To czarodziejskie umiejętności autora, jego styl, język i fantazja sprawiają, że tekst bez reszty mnie porywa, albo odpycha. Do pozycji, które bezwzględnie zalecałabym przeczytać, a których nie mogłam umieścić na zdjęciu zaliczam jeszcze: 1. „Piaskowa góra” i „Chmurdalia” J. Bator. 2.”Gra o tron” Martina.

Agnieszka Bednarska

Zaczęłam czytać, gdy miałam niecałe 5 lat. Czytałam wszystko, co wpadło mi w ręce, często lektury wcale nie dziecięce. Do dziś pamiętam wiele wierszy ze zbioru, który dziadkowie mieli w biblioteczce, a ?Śmierć pułkownika? i ?Powrót taty? znam na pamięć do dziś. Za to nie mogłam znieść bajek Andersena ? przerażały mnie. Potem był ?Winnetou? i fascynacja kulturą Indian Ameryki Północnej, po drodze Siesicka i Musierowicz. A potem, w wieku wczesnych ?nastu? lat ? Stachura, Hłasko. Na zmianę z Jasnorzewską – Pawlikowską i Poświatowską. Gdy teraz na to patrzę, to przestaję się dziwić, że wyrosłam na niepoprawną romantyczkę gotową dać głowę za miłość, przyjaźń i ideały.

Karolina Wilczyńska

Odkąd pamiętam byłam ?dziwadłem? i tak mi już zostało. Zawsze coś robiłam nie tak. Zamiast biegać po podwórku siedziałam ?w książkach?, zamiast szaleć na punkcie Ygreka z czwartej B, kochałam się we włóczykiju, (uwierzcie mi, to możliwe), zamiast uczyć się chemii, czytałam biografię Marii Skłodowskiej – Curie, a zamiast powtarzać historię przekopywałam się przez żywoty Cezarów. Czytałam wszystko co wpadło mi w ręce. Wybór miałam naprawdę nieziemski, mama pracowała w księgarni, a w mieście było co najmniej dwie świetne biblioteki. Książki wybierałam właściwie na chybił trafił i do dziś tak robię.

Mówi się, ?tak mało czasu, tak wiele książek do przeczytania?, otóż ja, jako rasowe dziwadło, nie hołduję tej zasadzie. Ja ?lubię? czytać książki...

Książki mojego dzieciństwa: tego odleglejszego ? ?Dzieci z Bullerbyn?, potem ?Ania z Zielonego Wzgórza i wszystkie części ?Pana Samochodzika?.

Renata Kosin

Oto kilka (nie wszystkie!) moich ulubionych półek z książkami, a na nich: Agatha Christie, Stieg Larsson, Camilla Läckberg, ?ka Edwardson, H?kan Nesser, JRR Tolkien, Kathy Reichs, Tess Gerritsen, Terry Pratchett, Gillian Flynn, Yrsa Sigurdardóttir, Donna Tartt, Fiodor Dostojewski, Eduardo Mendoza, Carlos Ruiz Zafón, Jonas Jonasson i wiele, wiele innych? Na ulubione półki trafiły też moje powieści. W końcu to spełnienie marzeń…

Katarzyna Puzyńska

KSIĄŻKA PRZEKAZANA PRZEZ WYDAWNICTWO CZARNA OWCA.

?Przysługa? to drugi tom serii o prywatnym detektywie, Jacksonie Brodie, którego poznaliśmy już w ?Zagadkach przeszłości?. Minęły dwa lata od opisanych w poprzednim tomie wydarzeń. Tym razem Brodie udaje się do Edynburga na słynny letni festiwal teatralny, w którym uczestniczy także Julia, aktorka, postać również znana nam z poprzedniej książki Atkinson ? tutaj w roli ukochanej byłego (lecz czy do końca byłego?) detektywa. Już na miejscu Brodie staje się świadkiem wypadku oraz brutalnej napaści, do których dochodzi w korku ulicznym, przed budynkiem teatru. Wraz z kilkoma innymi osobami rusza poszkodowanym na pomoc...

Książki mojego dzieciństwa to oczywiście bajki. Dwie z nich wywarły na mnie tak głębokie wrażenie, że do dziś o nich myślę. Pierwsza, niezbyt znana nosiła tytuł „O dziewczynce, która podeptała chleb”, tak bardzo mnie przeraziła, że przez następne dwadzieścia lat z nabożną czcią szanowałam każdy okruszek chleba, nigdy nie wrzuciłam do kosza najmniejszej skórki, mając w pamięci to, co spotkało tamtą małą. Druga z bajek to „Dziewczynka z zapałkami”. Myślę, że zawsze fascynowała mnie śmierć, duchy, a wzruszało cierpienie, zwłaszcza dzieci, w tej bajce znalazłam to wszystko. Babcia, która ukazała się tamtej dziewczynce, później i mnie nawiedzała, głęboko przeżyłam los ich obu, płacząc nad nim rzewnymi łzami.
Do pierwszych, „poważnych” prze...

KSIĄŻKA PRZEKAZANA PRZEZ WYD. IV STRONA.

Tamara samotnie wychowuje szesnastoletnią córkę Marysię. Pracuje w Agencji Reklamowej, cierpi na chroniczny brak czasu. Marysia, ambitna, spokojna dziewczyna, pod wpływem chłopaka, zamienia się w Majkę, rozwydrzoną, zbuntowaną nastolatkę. Jest jeszcze pani Róża mieszkająca w małym, białym domku w Jagodnej. Pojawiają się też mężczyźni. Jak potoczą się losy Tamary, kim jest tajemniczy Łukasz, co będzie z Dominikiem i kim naprawdę jest babcia Róża? Niestety musimy niecierpliwie czekać na następną część opowieści. Mnie ta książka oczarowała. Wspaniale napisana, ciepła pomimo poruszanych w niej ważnych i trudnych problemów. Karolina Wilczyńska ma swój niepowtarzalny styl...

KSIĄŻKA PRZEKAZANA PRZEZ WYDAWNICTWO NOIR SUR BLANC

Colonna, pięćdziesięcioletni niespełniony pisarz, dziennikarz i tłumacz z niemieckiego ? niespełniony także jako człowiek ? dostaje życiową szansę: przez rok ma być świadkiem powstawania nowego dziennika, a następnie jako tzw. ?murzyn? opisać cały ten proces w bestsellerowej książce. Szkopuł tylko w tym, że cała sprawa jest cynicznym blefem, czego zleceniodawca od początku przed Colonną nie ukrywa, a rzekoma gazeta prawdopodobnie nigdy się nie ukaże, ma jedynie służyć wpływowemu wydawcy jako narzędzie nacisku politycznego. Colonna jednak nie ma wielkiego wyboru; obiecane honorarium może w jego sytuacji zdziałać cuda, gdy tymczasem tłumaczenia z niemieckiego nie przynoszą ani dochodu, ani nie zaspokajają ambicji...